Tubanters 1 laat twee gezichten zien in uitduel met Zenderen Vooruit

Een nieuwe zondag, een nieuwe kans op 3 punten. Het is alweer bijna een jaar geleden dat Tubanters een driepunter mocht bijschrijven. Positief was het gelijke spel van afgelopen week tegen titelkandidaat KOSC. Een team met een succesje moet je niet teveel veranderen. Alleen leven we in een corona tijdperk, waar je helaas wel moet wisselen. Zo ook Tubanters. Eerst natuurlijk geen supporters mee, maar ook Thomas Broek moest verstek laten gaan. De vader van Thomas, waar hij bij in huis woont, werd getest en totdat er geen nieuws komt, mag hij niet meedoen. Ook waren de al langer afwezigen, Nick Kutscher, Koen van Ooijen, Nick van Nierop en Brian Mulstege er nog niet bij. JO19-1 speler Niek Wösting mocht naast zijn broer starten in de aanval

In een verlaten en winderig Zenderen gingen beide ploegen op jacht naar hun eerste driepunter. Ook Zenderen had nog niet gewonnen, maar ook niet verloren. 2 gelijke duels waren tot nu toe de oogst in Zenderen. Beide ploegen begonnen wat afwachtend aan het duel. De eerste tien minuten leverden dan ook weinig kansen op. Na een klein kwartiertje was het Tubanters die als eerste van zich afbeet in het duel. Marco Kroeze stuurde over de rechterkant Sam Wösting weg. De bal werd goed meegenomen door de jonge aanvaller en het schot dat volgde, ging maar net via de buitenkant van de paal naast. Het was een voorbode voor wat kwam. Want een aantal minuten later was het wel raak. Een foute inspeelpass in de opbouw van Zenderen kon worden onderschept door Diego Luna Madueno. De middenvelder haalde vervolgens over links de achterlijn en gaf de bal laag en hard voor richting eerste paal. Daar dook als een ware spits Sam Wösting op en hij tikte de 0-1 binnen. Tubanters had de zaakjes in orde, al ging het wel wat meer achteruit lopen en hopen op een snelle uitbraak. Zenderen kon geen echte kansen creëren, maar was wel dreigend met een aantal hoekschoppen. Vlak voor rust kreeg de ploeg nog wel een tegenvaller te verwerken, toen Bart Busschers eruit moest met een knieblessure. Rust, 0-1

Hoe anders begon de tweede helft al. Zenderen zette de Tubanters al direct onder druk en na 4 minuten in gedeelte twee stond het alweer gelijk. Tubanters zette geen druk op de opkomende middenvelder. Hierdoor had deze alle tijd om de bal goed klaar te leggen en geplaatst binnen te schieten, 1-1. Tubanters was het even helemaal kwijt en Zenderen Vooruit werd sterker. Tubanters kwam er ditmaal niet meer uit en Zenderen ging meer en meer op jacht naar een voorsprong. Twintig minuten voor tijd leek het ook bijna te gaan scoren. Een voorzet belandde bij de tweede paal waar de bal vrij ingekopt kon worden. Jordi van Asselt kon de bal maar net tegen houden. Toch krijgt een ploeg onder druk ook wel kansjes. Zo ontsnapte in de 73e minuut ineens Niek Wösting. Het schot van Niek ging maar net voorlangs. Daarna mocht Jordi van Asselt weer handelend optreden. En hoe. Met een knappe reflex voorkwam de goalie een zekere voorsprong voor Zenderen. En als dat allemaal meezit, dan scoor je ook nog de winnende. Een mooie gezegde wat ook in het boekje kon worden genoteerd. Want in blessuretijd maakte Tubanters de zo goed als winnende treffer. Een scrimmage bij de defensie van Zenderen deed de bal uiteindelijk bij Sam Wösting belanden. Sam hield goed het overzicht en zag op rechts Daan Barink opduiken. Daan maakte geen fout en schoot de bal in de korte hoek binnen, 1-2. Vreugde natuurlijk, maar zoals al te lezen was, zo goed als de winnende treffer. Want waar de Tubanters reporter het doelpunt nog in Twitter aan het vermelden was, stond het alweer 2-2. Vanaf de aftrap kon Zenderen over rechts doorkomen en de bal voorgeven. Waar een ieder in de defensie te laat was, was Zenderen wel scherp en bij de les. Zo werden 3 punten toch weer 1 punt.

Uiteindelijk wel een terechte 2-2. Waar Tubanters in e eerste helft de betere was, was de thuisploeg in deel 2 de bovenliggende partij. Een driepunter wordt daardoor bewaard voor volgend weekend. Dan een derby in Enschede, waar stadsgenoot Victoria ’28 op bezoek komt. Ook ditmaal weer zonder publiek… Het zij zo…