125 jaar De Tubanters 1897, van wassen aan de pomp tot multifunctioneel clubhuis: ‘Ambities staan vandaag de dag in heel ander licht’

ENSCHEDE – De sportieve hoogtijdagen worden gekoesterd, evenals het imago van een familieclub. De Tubanters 1897 bestaat 125 jaar en de jubilerende club heeft de ambities een tijdje geleden bijgesteld van de regionale amateurtop naar het opleiden van jeugd en maatschappelijke betrokkenheid.
André Scheffers 27-10-22, 19:00

De Tubanters verandert mee met de tijd. „De accommodatie is allang niet meer alleen een plek voor alleen voetballers”, verzekert verenigingsmanager Henny Roerink. „We hebben vijf jaar geleden ingezet op een multifunctionele accommodatie met tal van maatschappelijke activiteiten”, vult Marcel ter Horst aan, inmiddels zeven jaar voorzitter van de jubilerende vereniging.

Water uit de pomp
Wim ter Horst (geen familie van de voorzitter) is oud-speler, erelid en nestor van het vrijwilligersgilde én nog van het ‘oude Diekman’. De 83-jarige heeft de vooruitgang door de jaren heen van nabij meegemaakt en kan genieten van al het moois op het sportpark aan de Olympialaan. „Toen we nog aan de Voortsweg voetbalden, bestonden er geen kleedkamers en douches. We dronken water uit de pomp en je waste je er een beetje mee. Als je dat vergelijkt met de luxe van nu is er in 50 jaar tijd heel veel veranderd.”
De clubman in hart en nieren is lovend over de voortgang bij De Tubanters. „Er zijn altijd goede besturen geweest. Ook deze club is door dalen gegaan, maar het kwam altijd weer goed. Ook toen het 20 jaar geleden sportief ineens hard bergafwaarts ging.”

Hoogtijdagen
Wim Adolfsen hoort het allemaal met belangstelling aan. Verdeeld over twee periodes was hij 10 jaar hoofdtrainer bij De Tubanters. Hij kent de geschiedenis en de clubcultuur en zegt er altijd met plezier zijn werk te hebben gedaan. Adolfsen weet op welke periode Wim ter Horst doelt als het over de sportieve teloorgang gaat. „Ze hadden hier in de jaren 90 een enorme sterke lichting bij de jeugd. Toen De Tubanters zondag vierde klasse voetbalde ben ik hier gekomen en hadden ze al een goede jeugdafdeling met een talentvolle lichting. Na het kampioenschap in de derde klasse volgde het kampioenschap in de tweede klasse. Iedereen voelde dat er meer inzat. De club zat in een geweldige flow. De hoofdklasse lonkte.”

Rob Poell werd aangetrokken om Adolfsen op te volgen en hij leidde De Tubanters met twee achtereenvolgende titels naar de hoofdklasse C. „Om als tweedeklasser door te stoten naar de eerste klasse en wellicht hoger, hadden we een trainer van de harde hand nodig”, blikt voorzitter Marcel ter Horst terug. „Poell bekeek het van een puur zakelijke kant. Alleen het resultaat telde. Hij schoof makkelijk spelers aan de kant als die niet voldeden. De Tubanters haalde er in 2000 de stap naar de hoofdklasse mee.”
De achterban smulde maar één seizoen van duels in de hoofdklasse tegen clubs als HSC’21, Quick’20, en AGOVV.

De klad erin
De Tubanters 1897 is ook een club die door de jaren heen bekende spelers voortbracht, zoals Guus Velders, Kalle Oranen, Mark Wijnreder, Rik Platvoet en Sander Westerveld. Voetballegende Abe Lenstra voetbalde begin jaren 60 nog een seizoen in het eerste elftal van De Tubanters. „Na de degradatie kwam de klad erin”, vertelt de voorzitter. „Sponsors stopten en De Tubanters betaalde niet meer aan spelers. We hebben nog een aantal jaren in de tweede klasse gevoetbald en Wim (Adolfsen, red.) is teruggehaald om de boel weer op de rit te zetten. Met zijn komst keerden zelfs enkele gestopte voetballers terug. In die periode is het beleid ontstaan om in te zetten op jeugd. We behoren met 830 leden en een zeer gezonde financiële huishouding al decennia lang tot de vier grootste clubs van Enschede, die tegen een stootje kunnen.”

Erevoorzitters
De eregalerij is indrukwekkend in de gang van het clubhuis naar bestuurskamer. Wim ter Horst kent en kende als tachtiger veel clubiconen persoonlijk. De Tubanters 1897 telt in 125 jaar slechts vier erevoorzitters: Herman Nijkamp, Dolf Vowinkel, Johan Bakker en Gerard Bakker. De galerij ereleden is aanzienlijk langer. De eerste is Jan Varvik in 1924. „En dit is de vader van Henny Roerink”, wijst Ter Horst op een portret uit 2000 met dezelfde naam.

De rol in de wijk
Daarmee is het bruggetje naar de toekomst van De Tubanters snel gemaakt. Waar Henny Roerink senior als secretaris van de eeuw zo’n beetje op Het Diekman woonde, heeft de 57-jarige Henny junior 22 jaar later een vaste dienstbetrekking op dezelfde plek. „Als voetbalclub was je altijd al onderdeel van het maatschappelijk leven, nu vervult de club een maatschappelijke rol in de wijk door samen te werken met inmiddels tien maatschappelijke partners die hier onder dak zijn. Als je het over ambities hebt staan die vandaag de dag in een heel ander licht dan pakweg twintig jaar geleden.”