Tubanters 1 leidt duur en onnodig puntverlies bij competitie hervatting tegen Blauwwitters
Na een lange winterstop was het deze zaterdag eindelijk weer tijd voor een competitieduel. De trotse koploper mag nu laten zien hoe het echt omgaat met een status als titelkandidaat. Een nieuwe ervaring voor de jonge ploeg van Peter Bokma. Als eerste tegenstander in 2025 komt BZSV de Blauwwitters op bezoek. De Bornse ploeg maakt een wisselvallig seizoen door. Tubanters wist in de seizoen opening te winnen, in Borne, met 0-5. Maar dat was de allereerste wedstrijd van het seizoen. Hoe staan de ploegen er nu op?
Nog steeds was Jelmar Kock afwezig met een blessure. Voor de rest een fitte selectie, dus keuze genoeg voor Peter Bokma. Wel nam het Joppe Platvoet mee in de wedstrijdselectie. De jonge aanvaller speelt nu nog in de Jo19-1. Mats Wösting mocht deze middag wel in de basis starten, op de linksachter positie. Ayman el Amrani begon vanaf de bank.
In een heerlijk zonnetje gingen beide ploegen om 16:00u van start. Het was ook de thuisploeg die het spel moest maken. En dat deed het ook. De blauw/zwarten gingen direct op zoek, maar pas na een dikke 10 minuten was een echte kans te noteren. En dit bleek ook direct een treffer te zijn. Sam Wösting schoot de bal vanuit een ingooi diep naar voren. Zijn jongere broertje, Niek, ging achter de bal aan en profiteerde van het mistasten van de Bornse verdediger. Niek Wösting kon door en zag naast zich Noud van Petersen meelopen. Laatstgenoemde kreeg de bal en schoot vervolgens feilloos de 1-0 tegen de touwen. Tubanters bleef doorgaan en niet veel later het Vieri Russo pech na een briljante actie op de achterlijn. Hij schoot de bal tegen de doelman aan. Na een dik kwartier werd ook nog een diepgaande Xander Molemans gevonden, die op zijn beurt de bal goed aannam. Maar helaas kon de middenvelder niet krachtig genoeg op doel schieten. Maar in de tegenstoot profiteerden de Blauwwitters wel. De rechtsbuiten werd weggestuurd en kon de bal hard en laag voorzetten. De voorzet werd onderschept, maar de afvallende bal bleef liggen op rand zestien. Geheel vrij kon deze rebound binnen worden geschoten en zo stond het uit het niets ineens 1-1. Tubanters kreeg het gedurende de eerste helft lastig en kwam niet door de gesloten linies van Blauwwitters. Alleen Sam Wösting wist een kopballetje in het zijnet te plaatsen. Maar een paar minuten voor rust kreeg het ineens vleugels. Een aanval uit menig trainingsboekje zorgde voor een verdiende 2-1 voorsprong. De mee opgekomen rechtsback Twan van Ooijen werd op de rechtervleugel bediend. Twan ging op snelheid een tegenstander voorbij, haalde de achterlijn en gaf hoog voor. Bij de eerste paal dook topscorer Sam Wösting op, die de bal keurig binnen knikte. Een anderhalf minuut later werd de score ook nog uitgebreid. Sam Wösting stuurde Niek Wösting diep weg. De rappe aanvaller sneed naar binnen en kon zo wederom breed leggen op Noud van Petersen. Noud kreeg een niet te missen kans en deed dit ook niet, 3-1. Zo werd het comfortabel theedrinken, met een 3-1 voorsprong
In de tweede helft moest één ding niet gebeuren, en dat was een snelle tegengoal. Tubanters ging op zoek naar een grotere voorsprong, maar verslikte zich wederom in een omschakeling. De spits werd weggestuurd, kapte Gijs Kienhuis uit en schoof de bal vervolgens langs Collin Voogtsgeerd, die weinig te doen had, maar dus alweer voor een tweede keer het bal uit het netje moest halen, 3-2. Tubanters kwam niet meer in het ritme van de eerste helft, maar kwam ook totaal niet in gevaar. Het duel kabbelde voort, maar de marge bleef dus maar 1 doelpunt. In vijf minuten tijd, tussen minuut 70 en 75, kantelde het duel zich helemaal. Hiervoor had de Bornse ploeg 2 vrije ballen nodig en de hulp van Tubanters. De eerste vrije bal knalde een Blauwwitter hard in de korte hoek achter Collin Voogtsgeerd, 3-3. Een paar minuten later kreeg het wederom een vrije bal, iets verder van het doel. Maar niet geschoten is altijd mis, dachten de Blauwwitters, dus afvuren maar. Collin Voogtsgeerd liet de bal met lastige stuit ongelukkig los en daar stonden ineens twee spelers in het blauw/wit om binnen te schieten, 3-4. Een fout van de doelman inderdaad, maar waar waren de verdedigers van Tubanters? Ze stonden er ook bij en keken er naar. Ineens moest Tubanters dus in een kwartier tijd de wedstrijd weer zien om te draaien. En daar ging het ook op jacht. En dan blijkt ineens dat de thuisploeg ook echt goed kan voetballen. Eerst kreeg Xander Molemans de bal voor zijn voeten, maar schoot op de doelman. De rebound kwam bij Vieri Russo, die ongelukkig de paal raakte. Maar in minuut 83 was het wel raak. Een vrije bal, genomen door invaller Ayman el Amrani, werd goed binnengekopt door Dominique Jager, 4-4. De thuisploeg rechtte de rug, ging alles of niks spelen, maar de bal viel telkens net niet goed. Eigenlijk kregen de Blauwwitters nog wel de grootste kans. Invaller Mart Beddinkhaus liet een bal onder zijn voeten doorschieten en een aanvaller kon recht op Collin Voogtsgeerd af. De jonge doelman maakte zijn fout goed, want één op één pakte hij deze bal knap. Toch kreeg de thuisploeg in blessuretijd nog een grote kans, maar een hard schot van Kareem Freij belande op vuisten van de doelman.
Zo bleef het uiteindelijk 4-4 en dan zie je hoe de status van Tubanters is, voor de rest van dit seizoen. De Blauwwitters juichten als een overwinning, maar haalden een punt. Tubanters blijft de ploeg waar iedereen nu van wil winnen of gelijkspelen. Die status blijft en daar moet de ploeg mee leren omgaan. Een dure les geleerd op speelronde 1 na de winterstop. De jagende ploegen, Achilles Enschede en AVC Heracles komen dichterbij en ruiken bloed. Het gat is nu respectievelijk 2 en 3 punten